GÜLERYÜZ
Uğur CANBOLAT
YÜZÜN olmalı.
Güzel bir yüzün…
Bu nasıl olur der isen eğer; o yüz Hakka müteveccih olmalı.
Yönü, istikâmeti belli olmalıdır.
Adaletten bir milim bile inhiraf etmeyi kabul etmemeli. Zira açı burada küçük iken ilerledikçe açıldıkça açılır.
Dünyayı kaplar.
Çünkü dünyanı kaplamıştır.
Kendine şöyle hitap etmelisin:
Ey Hak yolunun kutlu yolcusu. Yüzünü gerçeklerden sakındığın vakit kendine kara çalmışsın demektir.
Ve bilmelisin ki, yüzü kararmış kişinin evvela gönlü kararmıştır.
Ve dahi gözü kararmıştır.
Eğriyi doğruyu seçemez olmuştur.
İyi ile fenayı karıştırmıştır.
Faydalı ile zararlı yer değiştirmiş üstelik bununla kalmamış maskelemiştir kendini.
İşte o güz gülmez.
Gülemez.
Hilekârdır.
Kendine hile yapan kişinin başkasına dürüst olmuşluğu vâki midir?
Ne vakit görülmüştür?
Kim görmüştür?
Hilebazın yüzü sırıtır ancak, gülemez.
Merhamet yüklü bulutlar gibi tebessüm edemez.
Sabahın şebnemi gibi âlemi içinde barındıramaz.
Hârelenmiş bir gülün yaprağı sevdanın rengini barındıramaz.
Gözlere ışıltı, gönüllere safa sunamaz.
Sen sahte gülüşü olan bir gül gördün mü ömründe?
Yıldız taklidi yapan bir yıldıza rastlandın mı peki?
Yakmayan ateş, serinlik vermeyen su, ferahlatmayan rüzgâr, üşütmeyen soğuk gördün mü, de hele…
Aydınlık olmayan gün, kararmamış gece ya da?
Demem o ki; güler bir yüzün olması için evvela bir yüzün olmalı.
Haram karışmamış…
Hileye, hurdaya tenezzül etmemiş…
Hakktan gayrısına eğilmemiş…
Doğrulara yol tutmuş…
Evet, önce temiz bir yüzün olmalı.
Ak, pak…
Ki, ahlâk-ı hasene sahibi olabilesin.
Yüzünü Hakka tutup ışıyanların tebessümüdür gönüllerde çiçekler açtıran.
Şifa olan.
Hüzünleri dindirip dertliye derman ikrâm eden.
Kalbi kırıklara aralanmış bir kapıdır güleryüz.
Nicedir nereden başlamalı diyordun erdemin basamaklarını tırmanmaya?
İşte tam da buradan başlamalısın!