SİZ KİMDİNİZ
CEM ARAL
Siz kimdiniz? 
Yalnızlığımı sorgulayan
Ve "karanlık" olarak isimlendirdiğiniz,
Sadece benim bildiğim, benim aydınlığımdı o fütursuzca yargıladığınız. 
Benim dört duvarım, hâtta kimi zaman bolca sohbet ettiğim; yattığım odanın beyazdan sarıya çalmış tavanı.
Bir tek bilen o... ve duvarlar bile bilmiyor 
Bir tek o şahit kalabalıkların içerisinde yalnızlıktan kayboluşlarıma.
Siz kimdiniz?
Aç yatarken doygunluk hissini ne kadar anlarsınız?
Yargılarken kirpikleriniz bile yerinden oynamıyor, buz kesmiş yüzünüz.
Soğukta çıplak ayak yürüdünüz mü peki?
Acıyıp uyuştu mu ayacıklarınız?
Islanmış ayaklarınızla sosyetik bir mağazanın vitrinindeki boğazı kürklü çizmelere bakıp iç geçirdiniz mi?
Siz kimdiniz?
Hiç kızardı mı yüzünüz, arsızlıktan değil; onurdan!
Yine buz kesmiş mimikleriniz.
Bir ifadesizlik var göz bebeklerinizde .
Peki hiç çocuk oldunuz mu?
Her düştüğünde acıyan canına rağmen ağlamaktan korkan.
Ve her seferinde pantolonundaki büyüyen yırtığı saklamaya çalışan.
Siz çocukken depozitolu şişeleri toplayıp bakkala geri satmamış,
Kuytu köşelerde kalmış sokaklarda top bile oynamamışsınızdır.
Gerçi ben de oynamadım, hep saha dışına çıkan topları yakalayıp geri getirdim.
Hâtta bir seferinde yokuş aşağı kaçan topu yakalayamadım diye kötek bile yedim mahallenin çocuklarından.
Gecenin belli belirsiz bir saati kapının önüne koydular mı sizi?
Karanlıktan korkmamayı kendi başınıza öğrenebildiniz mi? Ya da korkudan kemiklerinize kadar titrerken korkmuyormuş gibi yapmayı.
Siz kimdiniz? Karanlığımı yargılayan.
Peki sevdiniz mi?
Düştü mü gönlünüz başka bir gönüle?
Uzaktan uzağa bakarken hem de hiç karşılık beklemeden.
Eli elinize değmeden, belki bir kaç defa göz göze gelmişlik yaşadınız mı?
Kırıp kaybetme korkusu ile defalarca açılmaktan vaz geçip yerle yeksan oldunuz mu ya da yüzlerce kere konuşacağınız anı prova yaptınız mı tek başınıza?
Hiç kabardı mı yüreğiniz o dolu cüzdanlarınızın yarısı kadar bile.
Ve cüzdanınızda metelik yok diye terkedildiniz mi?
Bilir misiniz bunun ızdırabını?
Siz kimdiniz?