BANA YALAN SÖYLEDİLER, KADERDEN BAHSETMEDİLER 
SEVGİ KELEŞER
Arabamda seyir halindeyim. Şarkılardan fal tuttum ikimize. Sen kimsen.
Sıradaki parça, yazıma başlığını veren şarkı oldu. Kırk yıldır dinlerim bu parçayı da, hiç bu gece ki gibi vurmamıştı bana. 
Gece yol halinden midir? O anki duygusallığımdan mıdır?
Göklerden gelen Venüs etkisinden diye yordum ben.
Tüm sevdiklerim, tüm gönül verdiklerim merasim töreniyle geçti gözümün önünden.
Hangisi gerçekti?
Bana göre hepsi gerçekti, lakin, hiçbiri yoktu.
Peki hakikatim neydi? Ben gerçekte ne yaşadım? 
Meğerse hakikatim, gerçeklerden daha garipmiş.
Şartlı şurtlu sevmiş olsam da, beni bağışlayacağına, affedeceğine inancım tam.
Güven veren teminatlar üzerinden hayatımı biçimlendirmiş olsam da, bana kendimi tanıtarak, kendi gerçeğimi bana göstererek, kalbimi açmamı sağlayıp, teslimiyetimi güçlendireceğine inancım tam.
Sevgiyi/sevmeyi öğretmeye gelen güzel Venüs tecellisi.
Anlat bana sevgiyi ! Ruhumu sağalt lütfen. 
Şefkatine muhtacım. 
Ey kadir-i mutlak güç, beni sevdiğini biliyorum. Bundandır kalbimi açışım. 
Kalbimi tüm çıplaklığı ile açabildiğim anların, senin o muazzam gücünü hissettiğim anlar olduğunu biliyorum. İçimdeki o cılız, mütevazi ses, ruhuma fısıldıyordu; Şşşt ! Sakin Ol ! Güvendesin !
Bundandır, her ne oluyorsa, benim yararıma oluyor olduğuna dair inancım ve teslimiyetim…
Yaşadığım çevreyi cennete çevirmeye çalışma hallerim…
Beni aşağıya çekmeye çalışan öfke, kin gibi şeylerden uzaklaşmalarım…
Paylaşım ve sevgi üzerine bir yaşam inşa etmeye çalışma hallerim…
Bilima damı Pascal’ın bir sözünü duydum bugün ve sizlerle de paylaşmak istedim.
“Dünyevi şeylerin sevilebilmesi için bilinebilmesi gerekir. İlahi şeylerin bilinebilmesi için sevilebilmesi gerekir.” 
Sevgi yle