KAFAM ÇOK KARIŞIK

Hayatı anlamak hakikaten çok zor.
Zaten kendimizi ne kadar anladık ki, hayatı anlayacağız? Cevap ikisi bir arada. Anlayarak olsa gerek. Sonuçta olaylar bizimle ilgili değil mi?
Canımız sıkılsa da bütün kadim öğretiler öyle diyor. Sorunu çözünce de zaten öyle olduğunu anlıyoruz. Öyle ise ben ne yanlış yaptım?
Aslına bakarsan o kadar da yüklenmemelisin kendine. Hatalı, ezilmiş, acınası veya dik başlı, egolu, kendini beğenmiş olmana gerek yok. Bu davranışları yapınca başta kendinde ve etrafında problem olmaya başlıyor. 
Kafam çok karışıyor, anlamıyorum ne demek istiyorsun? Karşımdaki problemli biri. Ben ne yaptım, niye böyle oluyor diyorsun ya. Gerçekten dengede olsaydın böyle bir zihin çatışması yaşamazdın. Eskilerin tabiri ile kalbin mutmain olurdu. 
Evet, o hatalı, aşırı veya zayıf yani ifrat ve tefrit hali sergilemiş olabilir. 
Sende düşüncelerinde bunları yapıyorsun. 
Her şeyi somut olacak zannetme.
Bak gamsızlık demiyorum ama var öyle güruh. İnsan olmaktan bahsediyorum. 
Özgür insandan yani.
Bunların derdi, gamı yok mu, tabi ki var. Kendinin efendisi olduklarından durması gereken yerde sapa sağlam durabiliyorlar.
Başkalarının düşüncesinden etkilenmiyorlar.
Bunu açayım burada. Etkilenmekten kastım, endişe, korku, şüphe ve tereddüte sebebiyet veren haller. 
Bu haller senin sen olmanı engelleyen perdeler haline gelir ve sağlıklı bir davranış sergileyemezsin. Dışardan tuhaf görünürsün ama uyanıksan bunlar sana da gelir. 
Bu başkasının düşüncesine önem meselesinin bir de zıttı var. Hiç önemsemeyen…
Bunun da nasıl egolu bir hal olduğunu söylemeye gerek yok. Çok sıkıntılı bir durum. Kendini putlaştırırsın mazallah.
Genelde böyle konuşunca ilk sordukları soru iyi de sen yapabiliyor musun? 
Ben yaptığımı söylesem tatmin mi olacaksın veya sorunun çözülecek mi? 
Hemen de kaç. Sanki seni aciz göstermeye mi çalışıyorum ya da beceriksiz, zayıf. 
Hemen niye böyle düşünüyorsun şunun şurasında sohbet ediyoruz. Ayrıca benim yapıp yapmamam senin problemini çözüyor mu? Bir defa konumuz da bu değil demi? Sohbeti yok etme lafları . İstediğin kadar debelen, anladın sen ne demek istediğimi. 
Elbette kolay değil, bunu iddia edecek kadar salak değilim, lakin yaşadığımız hayat içerisinde tecrübelerimizle bunu hepimiz idrak ettik. Hangi işi pat diye yaptık, çok nadirdir, hepsi emek istiyor. Gayret, sevgi, umut, tutku, inanmak istiyor.
Bunları yaptığımız için oldu, gördük hayatımızda. Maalesef insan menfaat perest olduğu için genelde ucunda havuç olduğundan bunları daha hızlı yaptık. Ama kendi zihin dünyamız karışmış, çorba gibi olmuş. Mevcut halinden kurtulduğunda çok daha büyük bir ödül var. Belki bir havuç tarlası unutma bunu. 

“Cahil, hayrı ve şerri kendisinden bilmez, hep başkalarından bilir. 
Bilge ise başına gelen her türlü iyilik ve kötülüğü kendinden bilir.”
Epiktetos