KAPILDIM GİDİYORUM

Hayat bu.
Bazen inmek istediğin bir arabada sadece “ayıp olur” kaygısıyla bekleyip trafiğe maruz kalmak gibi.İlahi bir mesaj olsa gerek,  bir sınav hatta. Sonunda ne olduğunu bilmediğimiz bir yolculuktur bu. Fakat mahsur kaldıysanız ve “eliniz kolunuz bağlıysa” sürece olabildiğince olumlu düşünerek teslim olmaktan başka yol yoktur.

En iyisi o arabaya neden bindiğini sorgulamak yerine yolculuğa dahil olan can sıkıcı detayları bir kenara itmek ve kriz anlarında neler yapılabileceğini düşünmektir. Olabilecek en uzun yolculuk süresi ile ilgili limit belirleyip kendimize “en geç x zamanda bitecek yahu düşünme!!” gibi telkinlerde bulunmak ya da “ vardığımda kollarımı açıp sevinçle kırlarda koşacağım” gibi keyifli hedefler belirlemek de güzel birer çözüm. Dikkati caddeden geçen bir geyiğe yöneltmek de  zihinsel sağlığımız bakımından etkin bir çözüm önerisidir denebilir meselâ.

Asıl mesele yol bitince kendimizi nerede bulduğumuzdur. Öncesinde bu nitelikte bir yolculuğun nihayeti x birim/zaman ise ve “x birim/zaman sonra kendinizi nerede gördüğünüzü” size soran olmuşsa, uzmanlara danışıp seri bir şekilde planlamasını da yapmış olmanız muhtemeldir.  O zaman yanınızda bir kulaklık ve iyi bir müzik listesi ile hazırlıklı olabilmişsinizdir. 

Belki kendinizi hiç beklemediğiniz bir anda bu girdabın içine itilmiş olarak buldunuz. 
Olsun... 
Siz yine de pencereyi aralayıp derin derin nefes alırken, gözlerinizi kapatın ve sükunete doğru geri sayın. 

Unutmayın! 
Sonrasında yaşayacağınız huzurun dozu, şu an yaşadığınız duygununkinden kat be kat fazla olacaktır.