BAŞKA BİR YAŞAMIN VARLIĞI 
SERKANT DERVİŞOĞLU

Efsaneler gibi bahsettiğimiz hayat, sürekli sosyal medyadan görüp mevcut bulunduğumuz ortamın artık yaşanılamaz olduğunu zannedip, sahip olduğumuz durumun ne kadar eziyetli ve bir o kadar şikâyet çeker halde yaşadığın halde eylemlerin şikâyetten öte bir adım bile gidememesi ne şaşılacak durum değil mi?
İşte “efendim Avrupa’da Amerika’da millet şöyle yaşıyor, böyle yiyor şuraları geziyor bunlara sahip olabiliyor” diye sürekli konuşup bunun için hiçbir şey yapmama ve buna engeller oluşturma hali insanın çıkmaz bir kısır döngü içinde mutsuz bir hayat sürmesine sebep oluyor.
Şöyle açıklayayım. 
O hayatı istiyoruz ama cesaretsizliğimiz başkalarının ne düşündükleri ile endişeli tavrımız ve alışkanlıklarımızı bırakamama durumundan dolayı sanırım bilinç altımız sürekli olmaması için türlü türlü bahaneler üretir hale geliyor. 
Yani dilimiz başka gönlümüz bambaşka şeyler söylüyor.
İçi dışı bir olan insan böyle mi olur peki ?
Bilemiyorum. Ülkenin içinde yaşadığı son on yıl içerisinde insanlar yurtdışına gitme hayali kuruyor ve haklılar da bir bakıma. Fakat bunun için ne yapıyorlar? Sürekli araba fiyatları gibi konuları konuşmak da ayrı kabak tadı verdi gerçi.
Ne yapıyoruz?
Ülke terk etme meselesi majör bir örnekti hayatımızda, onun gibi bir sürü hadise var aslında. Bize engel olan duygularımızı kötü alışkanlıklarımızı güzel gibi gözüken egomuzu okşayan hallerimizi de aynı değil mi ?
“Eskiden sadaka taşı varmış. İnsanlar sadakalarını oraya bırakırlarmış. Kimse almazmış. Bilmem şu tarihte şöyleymiş” gibi söylemlerle konuşmak, “nerede kaldı o insanlar artık yoklar bitti” gibi hayıflanmak sanki sürekli kendimizden kaçmak gibi geliyor. 
Başka bir yaşamdan, zamandan bu kadar konuşmak, laf kalabalığı yapmak sizce de yorucu değil mi?
Ne zaman cesaret edip eyleme geçeceğiz ?
Ne zaman kurtulacağız bu içine düştüğümüz durumdan?
Ne zaman vazgeçeceğiz şikâyet etmekten?
Ne zaman göreceğiz eylemlerimizin filizlenip yeşerdiğini?
Ne zaman meyvesini yiyeceğiz?
Ne zaman bir başka yaşamın var olduğunu anlayacağız? 
Ne zaman uyanacağız?
Ne zaman seveceğiz kendimizi?
Ne zaman?
Ben bu rüyadan uyanmak istiyorum.
“Kendi kusurunuzun hamalıyken, başkalarının kusurunu kınamayın."
Sadi Şirazi