Sene 1976.. Yer İstanbul’un Üsküdar semti.. Ilık bir sonbahar günüydü bu boyuta giriş yaptım.
Halen İstanbul’da ikamet etmekteyim. Yüksek öğrenimimi Yıldız Teknik Üniversitesinde yaptım. Analitik düşünen, çözüm odaklı, tedbirli ve ihtiyatlı, en kötüyü en başta hesaplayan Mühendis kafamı esnetmek ve o zihne akış içerisinde kalabilmeyi, teslimiyeti öğretebilmek biraz zamanımı aldı tabi. Son tahlilde karşınızdayım.
Bu kadın güleryüzlüdür.
Gülümser.
Hatta çokçana güler.
Belki etkileyici konuşamaz, lakin, bir göz teması anlamasına yeter sizi;
Ne söylediğinizi
Ne söylemediğinizi
Neyi örtülemeye çalıştığınızı
Çoğu zaman da kolayca
Ama susar.
Şahit konumunu koruyup, Düşüncesiz idrakla izleyebilmek zor.  
Bilmek büyük sorumluluk çünkü..
Sakin sanmayın onu.
Heyecanlı, çoşkulu halleri de çokçanadır.
Bu kadının derdi sevgi dir.
Çirkin ördek yavrusu gibi sevgi aradı ömrü boyunca, sevgisiz kaldığından değil ama;
Sevgisini ölçüsüz, hesapsız, kitapsız verdiğinden..
Oysa ki, Sihir dengede gizli !
Bundan sebep hayat yolculuğunun bu kesitinde “Kendilik Bilinci” okulu ile yolları kesişti.
Yazdıkları, yaşadıklarından
Yazdıkları, hatalarından
Yazdıkları içsel yolculuğunda deneyimlediklerinden.
Bu kadar çıplak ve yalın sunmak kendisini ise, sıradanlığından.
Kesinlikle sıradan
Lakin her biriniz gibi biricik.
Sevgiyle yazılmış bu yazılar, okuyanların hayatlarına, kalplerine dokunuş yapacak belki de…
Selam olsun onlara…
Sevgi yle