ZAMAN
SERKANT DERVİŞOĞLU

Zaman ne büyük lütuf değil mi ?
Çaresiz kalırsın ya bazen.
Geriye kalan sadece zamandır.
Hiçbir şey yapmazsın ama zamanla iyileşirsin.
Boşluğa bakar durusun halbuki.
Zihnin yaşadığı eziklikler karşısında iyileşir.
Bir kesik, bir yaralanmanın iyileşmesi gibi.
Yavaş yavaş geçer. Ama geçer. 
Hatta unutma safhasına gelip önemsizleşecek.
Sen değil miydin ortalığı ayağa kaldıran?
Sen değil miydin pireyi deve yapan ?
Sen değil miydin kalpleri kıran ve en önemlisi kendini kırıp paramparça hale getiren ?
Sen değil miydin kendini rezil eden ? 
Bunların yapana kadar bir hâkim olaydın o şerefli bedenine.
Bir derin nefes alaydın.
Yangına jet roketiyle gideceğine durup anlamaya çalışsaydın kendini ve olan biteni.
Kalbinde sevgi olsaydı, hep öfke besleyeceğine.
Arada göz yaşı dökseydin kan dökeceğine.
Makulü seçeceğine hep kolayı seçtin. 
Merhametli olsaydın menfaatçi olacağına.
Adil olaydın hırslı olacağına. 
Allah'tan unutuyoruz.
Ve zaman var.
Bu ikisi alemin anlamlandıramadığımız şifa kaynağı.
Neydi anlamını bulamadığımız anlam tanımı?
Sessiz sedasız iyileştiren ve güçlendiren…
Cevabını bilemesek de O’na cc. güvensek ve emin olsak bile başlı başına yeter gibi geliyor.
Eminlikten müminliğe giden o ince köprüde…
Bunları size Abel Korzeniowski dinleyerek yazarken .kendinizi ve alemi dinleyerek geçireceğiniz bir ömür diliyorum.